یک استکان چای، همدم لحظه‌هایی‌ست که پس از فراغت از مصاحبت شیرینِ صفحات کتاب، دَمی را می‌آسایم در کنج اتاق، و نسیم به دلبری می‌پردازد بر گونه‌ی روح و خیالم، آن‌گاه که طعم آرامش را، با شُش‌های وجود، ارزانیِ سینه می‌کنم و نعمت‌های خدا را پاس می‌نهم با گام‌نهادن سوی بهره‌گیری از آنها.