گلبرگِ باد
معصومیت را دلدادگی سرشته به شهد
روح فروزانت درخشان، همچو پاکدامنیِ رعد
قلبت نغمه های اصالت را دارد به مهد
گویی گلبوته ی خصالت به نجابت دارد عهد
گونه ی اشکی و، آغوشِ کبریا، هماورد
پیراستگیِ روانت بوسه ی خلوص طَلَبَد به نبرد
گوهر به آسودگیِ فسون، شوکرانِ درد
به نسیمِ راد نگاری، برگِ افسوس، زرد
تو را ژاله ی دیبا دمیدند به نهاد
افروختگیِ هاله ی نَفْس، سوسوی گلبرگِ باد.
+ نوشته شده در سه شنبه ششم دی ۱۴۰۱ ساعت 22:59 توسط پویا میر
|