غمزه‌ی سیالَت رُخِ آسمان راست فروزش

تو گویی لاجورد و جام نقره، غرق عیش

بوسه‌ی سیمینت، بر گونه‌ی ادراک، اغوا‌گر

به شوقِ وصالت، جرعه‌ی چشمه‌سار، غرق شرر

مراوده‌ی دوردستِ کوهسار و فانوسِ عشوه‌گر

بوسه‌ی رقصش اکسیرِ قرار بخشد به رُخِ اخگر

نجوای سپاس سوی دادارِ سخی

که جامِ بخشندگی‌اش، ز کران، بَری.