آری؛ ردّ‌پای کلام

بر جای‌جای دشتِ روح

آنجا که بوته زد

شکوفایی

بر گونه‌ی شوق

همدمیِ کتاب را دریافتم

اِکسیری بهرِ سبکیِ احساس

این سیلِ آرام

که نامش افسونِ نوشتار بود

عجب تر‌دست است در

زدودن زنگارِ غبار

از گامِ بال‌گشایی سوی نور

نوری تراویده از ادب

ادبی زاده‌ی

رقصِ هنرمندِ قلم

در دستانِ روحِ نویسنده.