روح را به پرواز آر

در آسمانِ آرامش

شاید قُمریِ بخت

راهی نمود او را

به میعاد‌گاه نسیم و دل

که شکوفه‌اش

حل‌شدن در اِکسیرِ سیالیت است

بهرِ گام نهادن در

گُذرِ بی‌انتهای خیال

که راه به دلدادگیِ حضور دارد

به جلوه‌ی سر‌مستِ رؤیا.