دختران سرزمین من ایزدان زیبایی بودند و الهه ی پاکدامنی

پژواک مهرشان درنوردید دامن شهنامه و شاهکار حافظ و ماندگار گشت در دیرینه پر نشیب ایران زمین آریایی

سیمای ملائک بود سوسوی نجابتشان در شاهره اصالت و والا نیایی

گوهر منش را در آغوش نور کبریا جوی و گونه را سپار به زمزمه خلوص وزان ز صبحدم بی ریایی.