مادر
مادران ایرانزمین، گلاند، فرشتهی پاک
زادهاند به اصالت و نامآوری این خاک
همه سرشتهاند به روح مهربانی
در کامِ روحمان گذاشتند، اکسیر بیریایی
آغوششان، مزرعهی گلبوتهی منش
حضورشان، مشعل فروزان آرامش
چه فرزندان که از آنها رستند
قلل افتخار جاوید را گرفتند به بند
جا دارد یادی کنیم از
آن فرشتگان که ذاتشان نداشت مرز
بانوان ارزندهی ایل میر
شکوفههایی زادند خجسته، پاک، دلیر
بوسه بر روان آن مادران آسمانی
به فقدانشان، داغی گران، ماندنی
بر قلب حک شد و سوزاند
آهوی قرار را، از دشت احساس، رَماند
منم فرزندی، از خاک ناب لرستان
گهواری، که همچو مادری تابان
اختران پرورد به بارقهی نجابت
در ضمیرشان حک نمود آوای مؤانست
آنان را گفت: “انسانیت را بدارید آرمان”
“به غیر از راه پروردگار، نگردید روان”
“روح صداقت را نمایید سرلوحهی صبحدم”
“گر خواهید ز گردش گیتی نیابید غم”
همهی این آموزهها را
مادر لرستان، این گهوار والا
در گوش جوانهها زمزمه کرد
گلزاری پدید آمد، نجیب، آزادمرد
همه شهرهاند، در جهان، به پاکی
آموزههای کردگار را برپا دارند، به خجستگی
کردارشان جز تعظیم به درگاه خدای نیست
لر، فرزندی سرشته به نسیم اهوراییست
بنازم مادر لرستان و مادران خود
که دسترنجشان مایهی سربلندی دیار شد
طبیعتش زیبا، فرزندانش سربلند
با افتخار و غرور گرفتند به بند
افقهای راستی، درستی، بیریایی
مهر، سخاوت، اصالت، مهماننوازی
آری؛ اینها همه یادگار مادران است
بوسهی سپاس نهیم بر آن مهربان دست.